Παναγιωτόπουλος, IM

(Ιωάννης Μιχαήλ, Aιτωλικό 1901 – Aθήνα 1982). Συγγραφέας και εκπαιδευτικός. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Εργάστηκε ως εκπαιδευτικός και, αργότερα, διετέλεσε διευθυντής δικής του σχολής (Ελληνικό Εκπαιδευτήριο, Π. Ψυχικό). Δίδαξε επίσης νεοελληνική λογοτεχνία στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης και στο Αθήναιον. Ο I.Μ.Π., πολυγραφότατος λογοτέχνης, ασχολήθηκε με όλα τα είδη του γραπτού λόγου, εκτός από το θέατρο. Εκείνο που κυρίως διακρίνει τα έργα του, είναι το ανθρωπιστικό τους υπόβαθρο, το άψογο της μορφής και η πνευματική καλλιέργεια του συγγραφέα. Υπήρξε ένας εξαίρετος στιλίστας, για τον οποίο η θητεία στην Τέχνη, ήταν αποστολή αλλά και υπεύθυνο λειτούργημα. Τα βιβλία του Ι.Μ.Π. είναι τα παρακάτω, πολλά από τα οποία αριθμούν περισσότερες από μία εκδόσεις. Ποίηση: Το βιβλίο της Μιράντας (1924), Λυρικά σχέδια (1933), Αλκυόνη (1949), Ο κύκλος των ζωδίων (1952), Το παράθυρο του κόσμου (1962). Ολόκληρο το ποιητικό του έργο κυκλοφόρησε το 1970 σε έναν τόμο με τον τίτλο Tα ποιήματα. Αφηγήματα: Χανς κι» άλλα πεζά (1925), Χειρόγραφα της μοναξιάς (1943), Οι δυο και η νύχτα (μυθιστόρημα, 1944), Χαμοζωή (χρονικό του παλαιού καιρού, 1945), Αιχμάλωτοι (μυθιστόρημα, 1951), Τα εφτά κοιμισμένα παιδιά (μυθιστόρημα, 1956), Το δαχτυλίδι με τα παραμύθια (1957), Ανθρώπινη δίψα (1957), Φλαμίνγκος (1957), Το παραμύθι μιας ζωής (μυθιστορηματική βιογραφία, 1965). Επανεκδόθηκε το 1982 με τον τίτλο Μεβλανά ο εξαίσιος, Αφρικανική περιπέτεια (1970), Αλληλογραφία (1975), Ασφυξία (1978). Κριτικά κείμενα: Το ποιητικό έργο του Κ. Παλαμά (1921), Στοιχεία ιστορίας της νεοελληνικής λογοτεχνίας (1938), Δρόμοι παράλληλοι (1943), Ανήσυχα χρόνια (1943), Κωστής Παλαμάς (1944), K.Π. Καβάφης (1946), Ο λυρικός λόγος (1949), Τα ελληνικά και τα ξένα (1956). Όλα αυτά τα βιβλία, εκτός από το πρώτο, συγκροτούν σειρά με τον γενικό τίτλο: Τα πρόσωπα και τα κείμενα. Δοκίμια: Ομιλίες της γυμνής ψυχής (1946), Ο στοχασμός και ο λόγος (1954), Ζαλοκώστας, ο άνθρωπος και ο ποιητής (1962), Ο σύγχρονος άνθρωπος (1966), Τα γράμματα και η τέχνη (1967), Οι σκληροί καιροί (1972), Αντιλεγόμενα (1974), Η σιωπή και ο λόγος (1975), Ερήμην των Ελλήνων (1974), Κέρκυρα, το νησί της λυρικής φαντασίας (1975), Η ηθική του συμφέροντος (1979), Όρθιες ψυχές (1980). Ταξιδιωτικά: Μορφές της ελληνικής γης (1937), Ελληνικοί ορίζοντες (1940), Σκαραβαίος ο ιερός (1950), Θέσεις και αντιθέσεις του ελληνικού τοπίου (1953), Ευρώπη (1953), Πολιτείες της Ανατολής (1954), Ο κόσμος της Κίνας και μια ματιά στη Ρωσία (1961), Η Κύπρος, ένα ταξίδι (1962), Η Αφρική αφυπνίζεται (1963). Στον κατάλογο αυτόν δεν περιλαμβάνονται τα ανάτυπα. Ο Ι.Μ.Π. τιμήθηκε με το έπαθλο Παλαμά (1944), το κρατικό βραβείο ταξιδιωτικής λογοτεχνίας (1963), το κρατικό βραβείο δοκιμίου (1966) και το βραβείο Ουράνη (1972). Επίσης ανακηρύχθηκε από τη Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστήμιου της Αθήνας, επίτιμος διδάκτορας. Ο συγγραφέας και εκπαιδευτικός Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος.